بررسی عناصر تجارب نزدیک به مرگ و ضرورت آگاهی از آن‌ها

مقدمه: تجربه‌ نزدیک به مرگ (Near-death experience یا NDE) پدیده‌ای با عناصر فرامادی است که با تغییرات عمیق و پایدار در زندگی فردی و اجتماعی بیمار تجربه‌کننده همراه می‌باشد. آشنایی کادر درمان با مؤلفه‌های این پدیده و واکنش مناسب آن‌ها به صحبت‌های بیمار، می‌تواند مسیر درک و فرایند یکپارچه‌سازی NDE را برای بیماران تسهیل نماید. به ‌دلیل تأثیرات مهم واکنش کادر پزشکی به تجربه‌ فرد و فقدان پژوهشی در ایران که مؤلفه‌های NDE را تشریح نماید، تحقیق حاضر با هدف تبیین عناصر تجارب نزدیک به مرگ بیماران ایرانی صورت گرفت. روش‌: این مطالعه از نوع کیفی بود که با رویکرد پدیدارشناسی توصیفی انجام شد. مشارکت‌کنندگان، 10 نفر از افراد تجربه‌کننده‌ مرگ بودند که از طریق نمونه‌گیری هدفمند وارد پژوهش شدند. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های عمیق فردی جمع‌آوری گردید و هم‌زمان با استفاده از روش آنالیز هفت مرحله‌ای Colaizzi مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها، 113 کد استخراج و در قالب 11 کد معنایی دسته‌بندی شد و سپس 4 درون‌مایه اصلی مؤلفه‌های شناختی، معنوی- مذهبی، هیجانی- عاطفی و فراهنجار و غیر مادی را در تجارب مشارکت‌کنندگان پدیدار ساخت.  نتیجه‎گیری: برخی از بیماران حین ایست قلبی و طی عملیات احیا، تجاربی را پشت سر می‌گذارند که بیان آن‌ها در بیشتر موارد واکنش نامناسب اطرافیان به خصوص کادر پزشکی را به ‌دنبال دارد. بنابراین، آگاهی صحیح از تجارب نزدیک به مرگ و آگاهی از مداخله‌ درست و مناسب می‌تواند منجر به ارایه پاسخ‌های کمک‌کننده و یاری‌بخش به بیماران تجربه‌کننده شود.